നന്ദിയാലെന്നുള്ളം പൊങ്ങുന്നേ
വല്ലഭാ നിൻ കൃപയോർക്കുമ്പോൾ
വർണ്ണിച്ചിടാൻ സാദ്ധ്യമല്ലത്
എൻ ജീവിതത്തിൽ ചെയ്ത ക്രിയകൾ (2)
വൻ ശോധനവേളയിൽ
തീച്ചൂളയിൻ നടുവിൽ
ചാരത്തണഞ്ഞു രക്ഷിച്ച
മമ കാന്തനെ നിൻ
സ്നേഹമോർക്കുമ്പോൾ(2)
ഈ ലോകം തരാത്ത ശാന്തി എൻ
ഹൃത്തേ നിറച്ചു സ്നേഹവാൻ എന്നെന്നും
കാത്തിടുന്നെന്നെ നിത്യം
കാന്തയായ് താൻ കൂടെ വാഴുവാൻ(2)
കൊടും പാപിയായിരുന്നെന്നെ
വൻ ചേറ്റിൽ നിന്നും കയറ്റി
ക്രിസ്തുവാകും പാറമേൽ നിർത്തി
പുത്തൻ പാട്ടുമെന്റെ
നാവിൽ തന്നതാൽ (2)
