മനമേ സ്തുതിക്ക നീ ഉന്ന ദേവനെ
തന്നുടെ മഹിമകൾ ഓർത്തു നിരന്തരം
വാക്കിനാലുളവാം സർവ്വചരാചരം
നിന്നുടെ മഹിമകൾ വർണ്ണിക്കുമ്പോൾ നാഥാ
തൃക്കൈകളാലുളവാം ഞാനെങ്ങനെ തൃപ്പാദം
തന്നിൽ മൗനമാകും
ആകാശ ഭൂമികളാകവേ ചമച്ചവൻ
ആയതിൻ നടുവിലായെനിക്കായ് തൂക്കി
കേണനിക്കായവൻ കേവലം പാപിപോൽ
കാരിരുമ്പാണിയിൽ കാരുണ്യനായകൻ
ആരിലുമുന്നതൻ യേശുമഹേശൻ
ആണെനിക്കുന്നതൻ വിടുതലിന്നുദയം
ആ തിരുപ്രഭയതെൻ അന്ധത നീക്കിയെൻ
അന്തരേ വാഴുന്നെൻ അത്മസഖിയവൻ
ചിന്തനം ചെയ്യുക അന്തരാത്മാവതിൽ
നമ്മുടെ പ്രാണനു വലിയവ ചെയ്തവൻ
ആ തിരുസന്നിധൗ വീണു വണങ്ങിടാം
സർവ്വ മഹത്വവും ദൈവത്തിനേകിടാം.
