എന്നുമീ ഭൂവിലെൻ ജീവിതയാത്രയിൽ

എന്നുമീ ഭൂവിലെൻ ജീവിതയാത്രയിൽ

എന്നുടെ സഖിയാണേശു അ അ അ

ഉന്നതനവനെൻ കൂടെ പ്രയാണം

തന്നുടെ വചനം എനിക്കു പ്രമാണം

 

കല്ലുകൾ മുള്ളുകളിവയിലെൻ കാലുകൾ

തല്ലിടാതവനെന്നെ കാക്കും അ അ അ

ഇല്ലൊരു വഴിയും അവനറിയാതെ

തെല്ലുമേ കുഴയാ ഞാൻ കൃപയാലെ

 

ഇദ്ധരയിളകും വൻകൊടും കാറ്റതിൽ

ഇത്രയും ശാന്തതയാരിൽ അ അ അ

ഉത്തമനവനിൽ ഉറപ്പിച്ചെൻ പാദം

നിത്യവും അടിയൻ നിൽക്കും സമ്മോദം

 

ഉഗ്രമാം വെയിലിൽ ഉലകമാം വയലിൽ

ഊഴിയം ഞാൻ ചെയ്യുന്നേരം അ അ അ

ഉണ്ടെനിക്കരികിൽ അവൻ തണലായി

കുണ്ഠിതം വരികിൽ ഉടൻ തുണയായി

 

വൻമരുഭൂമിയിൽ എൻമനം നീറുകിൽ

തൻമുഖം എനിക്കാശ്വാസം അ അ അ

വിണ്മയമാകും വനാന്തരമേതും

നന്മയും ദയയും അവനെനിക്കേകും.